Seks işçiliği feministler arasında en çok fikir çeşitliliğinin ve zıt görüşlerin belirdiği alanlardan bir tanesi. Feministler seks işçiliğine dair kendi aralarında bugüne kadar birçok tartışmalarda bulundular, aralarındaki görüş ayrılıkları üzerine önemli fikirler ürettiler. Bazı radikal ve sosyalist feministler fuhşun yasaklanmasını desteklerken, bazı feministlerde bunun bir tercih meselesi olduğunu söyleyerek seks işçiliğinin yasalarla düzenlenmesi gerektiğini savundular. Fakat bu yazının amacı bahsettiğim görüş ayrılıklarından ve fuhşun yasaklanıp yasaklanmaması tartışmalarından ziyade, seks işçiliğinin nasıl düzenlemesi gerektiğine dair bir öneri sunmaktır. Dolayısıyla yasaklanıp yasaklanmaması tartışmaları üzerinden bir argüman sunmak yerine, seks işçiliğinin düzenlenmesi gerektiği Neden Seks Işçisi Diyoruz hareket edecek ve Hollanda ile Nevada örnekleri üzerinde duracaktır. Fuhşun Düzenlenmesine Yönelik Farklı Yaklaşımlar Ülkelerin bugüne kadar fuhşun düzenlenmesine ilişkin getirdikleri çeşitli düzenlemelere bakıldığında üç farklı yaklaşım görülebilir. Birinci yaklaşıma göre fuhuş bir suç olarak görülür ve fuhşu çevreleyen bütün aktiviteler ve taraflar suç kapsamı altına alınır. Bu yaklaşım toplumun sağlığını ön planda tutar ve bu nedenle fuhuş yapan kişileri kontrol ve kayıt altında tutmaya çalışır. Bunun içine genel ev sahibi olmak ve pezevenklik yapmak da dâhildir. Müşteriler ve genel ev sahipleri cezalandırıldı ve fuhşun reklamını yapmak da ceza kapsamı altına alındı. Hollanda ceza yasasında yapılan değişikliklerden sonra hem genel evlerin üzerindeki yasak kaldırılmış, hem de seks işçilerine aracılık yapan pezevenklik işi ceza kapsamı altından çıkarılmıştı. Yasa gereğince işçilere verilen yasal haklar ve yükümlülükler ayni şekilde seks işçilerine de verildi. Seks işçilerine diğer işçiler gibi sosyal sigorta haklarının verilmesinin yanında, vergi vermek gibi Neden Seks Işçisi Diyoruz de verildi. Yasada tam olarak tanımlanmamasına rağmen mahkemelerin yaklaşımları ve kararları neticesinde seks işçileri ve onlara müşteri bulan pezevenkler arasındaki anlaşmalar iş anlaşması olarak tanındı. Bunun sonucunda seks işçisi ve pezevenk arasındaki ilişki bir patron işveren -işçi ilişkisi halini almış oldu. Ancak bu yapılan anlaşmalar genellikle genel ev sahiplerinin taleplerine göre şekil alıyor. Bir seks işçisinin çalışma saatleri ve servis ücreti genel ev sahipleri tarafından belirleniyor. Genel ev sahipleri seks işçilerinin koydukları bu kurallara uymaları gerektiğini söylüyor ve aksi takdirde genel evdeki işlerine son verebiliyor. Seks işçilerinin pezevenkler olmadan, serbest çalışan bireyler olmaları halinde gerekli vergilerin ödenmesi gibi idari yükümlülükleri kendilerinin yerine getirmeleri bekleniyor. Dolayısıyla genel ev sahiplerinin bütün idari yükümlülüklerle ilgilenmesi nedeniyle genel evde işleyen seks işçisinin bu gibi sorumluluklardan kurtulmuş oluyor. Ayrıca seks işçilerinin hakları için mücadele veren Re Roda Draad The Red Thread isimli grubun senesinde yayınladığı rapora göre yasalar uyarınca seks işçilerinin bir genel eve bağlı kalmadan serbest olarak çalışma hakkı olmasına rağmen, pratikte işler böyle yürümüyor. Seks işçileri genellikle erkekler tarafından yönetilen genel evler için çalışıyor ve çalışma koşullarının çok kötü olduğu iş anlaşmalarını imzalamak zorunda bırakılıyorlar. Anlaşmalarda 16 saat çalışmak, çeşitli kıyafet zorunlulukları ve müşteriyi reddetme hakkının verilmemesi yer alıyor. Bu anlaşmalar gösteriyor ki gerekli yasal düzenlemeler yapılmasına rağmen genel evlerin oluşu ve onların erkekler tarafından sahiplenilmesi seks işçilerinin sömürülmesini sürdürüyor. Genellikle erkek olan genel ev sahipleri yine çoğunlukla kadın olan seks işçilerini bastırmaya ve köle Neden Seks Işçisi Diyoruz yaşamaya zorluyorlar. Onlar her türlü şiddet ve psikolojik baskı kullanarak yine istediklerini yaptırıyor ve seks işi piyasasını ellerinde tutuyorlar. Sonuç olarak ataerki kendini yeniden üretiyor ve hem bedenle alakalı bir iş olduğundan, hem de genellikle kadınların yaptığı bir meslek oluşundan dolayı sömürüye çok açık olan seks işçiliğinin kontrolünü erkekler alabiliyor. Bu seçilen özel bölgeler şehir merkezinin dışında olan, nüfusu az yerler. Yasalar altında bir kişiyi fuhşa teşvik etmek veya zorlamak suç olarak kabul ediliyor. Bunun yanında seks işçilerinin sağlıklarına ilişkin yasal sorumluluklar bulunuyor. Bunun yanında lisanslı olarak çalışmaları gerekiyor ve senelik lisans kartı parasını da yine kendileri ödüyorlar. Genel evler ise seks işçilerinden aylık olarak günlük oda ücretinden ve haftalık temizlik ücretinden oluşan bir ücret alıyorlar. Ayrıca seks işçilerinin işlerinden kazandıkları paranın da yarısını alıyorlar. İlk duyuşta seks işçilerinin neden bu kadar kendi emeklerinden verdiklerini anlamak zor olsa da, onlara sorulduğunda gerçek sebepler ortaya çıkıyor. Seks işçileri genel evlerde sokakta çalışmaya kıyasla kendilerini daha güvende hissettiklerini söylüyorlar. Genel evlerin çoğunun odasında butonlar bulunuyor örneğin. Bu sayede seks işçileri müşterileri genel evin kurallarına karşı geldiklerinde veya onlara şiddet uyguladıklarında bu butona basarak yardım isteyebiliyorlar.
Yukarıdaki iki örnekte de fuhuş yasallaştırılmış ve bir şekilde kontrol altına alınmaya çalışılmıştır. Belki de hiç kimse olmamın getirdiği bir akışkanlık var üzerimde. Görülme, ayıplanma endişesi Her ne kadar kadınlardan emeklerinin yarısı alınsa da, polislerle iyi bir ilişki ve buton örneği işe yarar gibi görünüyor. Cumba için yarı iç mekân veya yarı dış mekân denebilir. Bu kadar akmaya niyetli olsam da sokak kadar tarifsiz olamıyorum.
Nilay Vardar
Gazetecilikten para kazanamadığı zamanlarda kirasını ödeyebilmek için uzun yıllar seks işçiliği yapmış. Melissa Gira Grant bir gazeteci. Seks işçilerine diğer işçiler gibi sosyal sigorta haklarının verilmesinin yanında, vergi vermek gibi yükümlülükler de verildi. Yazıda, AURA çalışmamın bütün seks işçiliği mekânları özelinde söylenebilecek mekânsal niteliklerini vurgulamaya çalıştım; yani uyarlamada. Yasada tam olarak. Seks işçilerinin hastalık üreten bir grup olarak algılanmasına neden olmanın yanı sıra seks işçileri kadar organik bir özne olan müşterileri.Bu sömürü daha küçük kız ve erkekleri etkiler. Ancak bu mücadelenin karşısında duran kuvvetli bir feminist hareket de var. Sokağa öbür ucundan girenler de var. Giren var ama çıkan yok. Her yaştan erkek yüzlerini yukarı, pencerelere doğru kaldırmış, bedenlerini önünde durdukları yapıların kapılarına yöneltmişti. Flanör olarak görevimin geçtiğim yerlerin düzenine müdahale etmeden akmak ve oralardan aslında hiç geçmemiş olmak olduğuna inandırmışım kendimi. Ben üniversitedeyken bazı kadın gruplarının parçasıydım ve seks işçisi olduğumu söylediğimde bazı kadınlar beni kesinlikle reddettiler. Orada çalışanlarla konuşulmamıştı. Paralel veya cep bir evren gibi burası. Seks işçilerine diğer işçiler gibi sosyal sigorta haklarının verilmesinin yanında, vergi vermek gibi yükümlülükler de verildi. Internet başkalarıyla tanışmak için iyi bir alan olabilir ama insanlar hala yüz yüze görüşmelere daha fazla güveniyorlar. Bunlara ilaveten, kadınların müşteri reddetme hakkı, hastalık izinleri ve emeklilik hakları da sağlanmalı. İsimsiz, tanımsız, tarifsiz mekânlar var mıydı? Şu an canım başka şeyler istiyor. Kalabalık yeni azalmıştı ve duvar dibi daha görünür olmuştu. Ancak orada çalışan insanlar da mahallenin ve topluluğun bir parçası. MGG: Kendi topluluğunu bulmasını söylerdim. Kadınlara ne tercih hakkı ne de ayrılma şansı tanınıyor, orada hapis altında yaşatılıyor ve tecavüzlere maruz kalıyorlar. Seks işinin diğer işler gibi sıradan bir şey olduğu hikayesinin satmıyor oluşunun, bu mesleğin medyada daha çok sömürü, şiddet, insan ticareti hikayeleri etrafında yer alıyor oluşuyla alakası var. Geçmiştim buradan bir iki kere. Cumbalarda duranlar, pencerelerde duranlar Şehrin göbeğinde falan da değilim bu arada; şehrin tam göbek deliğindeyim. Örneğin, birçok şehirde bulunan Zararı Azalt Harm Reduction grupları var, güvenli seks için çalışan örgütler. Beni geri çektiği o yer ve zaman, makulen umabileceğim tek şeyin aldığım her davette ancak hizmet etmek için orada olabileceğimi söylüyordu. Seks işçileri genellikle erkekler tarafından yönetilen genel evler için çalışıyor ve çalışma koşullarının çok kötü olduğu iş anlaşmalarını imzalamak zorunda bırakılıyorlar. Yüzlerce, belki binlerce insan geçti yanımdan sigaramı içerken. Müşteriler bundan rahatsız görünmüyordu. MGG: Bu zor bir soru çünkü bence tüm iş alanlarına bakmamızı gerektiren bir soru. Sylvia Rivera, Marsha P Johnson, eşcinsel ve trans hakları için oldukça zorlu bir mücadelenin içindeydiler. İnsanlar genelde beni felaket tellalı gibi görüyor, bana kızıyorlar.
